Mutolere Hospital, Matoke en lake Mutanda
Lieve allemaal,
We hebben weer veel beleefd sinds vorige week. We voelen ons inmiddels thuis in Mutolere en in het Guesthouse. We zijn bevriend geraakt met de co-assistenten uit Gulu (stad in het noorden van
Uganda). Vrijdagavond hebben we samen met hen traditioneel gekookt en gesproken over de grote culturele verschillen tussen onze landen. Het bereiden van de maaltijd duurde 4 uur (dus wij vielen
bijna om), maar het resultaat was lekkere matoke (bananen-prut), ground beans en samosas.
Ook op medisch gebied was het een interessante (en leuke
Een medisch dossier bestaat uit een aantal aan elkaar geniete papiertjes. Basaal laboratoriumonderzoek is mogelijk. Dit wordt alleen op de chirurgische afdeling nauwelijks gedaan. Bloedkweken is niet mogelijk! Er zijn een echo- en een rontgenapparaat aanwezig. Helaas is het rontgenapparaat niet mobiel, terwijl veel patienten aan bed gekluisterd zijn; de beste behandeling van een breuk van het bovenbeen (femurfractuur) is tractie.
Dinsdag en donderdag wordt er geopereerd. Op donderdag hebben we een zeer specialistische operatie voor de ziekte van Hirschprung (Duhamel) bijgewoond. Deze werd uitgevoerd door Ronald en dr.Schaap, een Nederlandse chirurg die op bezoek was.
Zaterdag hebben we in de regen Kisoro verder ontdekt... Wanneer een koffietentje geen elektriciteit heeft betekent dit dat je geen koffie krijgt, maar gelukkig wel op een stoof verwarmde melk. Wanneer je uit eten gaat is het overigens de normaalste zaak van de wereld dat je 3 uur wacht op je eten en zelf een fles wijn koopt bij de 'supermarkt'. This is Africa!
Zondag hebben wij door een zonovergoten landschap een prachtige tocht gemaakt naar lake Mutanda. Hiken hier betekent dat wij als sneeuwwitjes continu gevolgd worden door minimaal 7 (Afrikaanse) dwergen. Eerst is dit zeer vermakelijk, later zeer vermoeiend.
Vanavond gaan we pork eten. Dat bestel je hier per kilo! Gelukkig gaan een aantal artsen en de co's uit Gulu mee. Er zijn al weddenschappen afgesloten over hoeveel kilo wij (als mzungu's) kunnen eten... wordt vervolgd!
Dikke kus van ons
Ps. Het mobiele netwerk blijkt hier volstrekt willekeurig; het grootste gedeelte van onze smsjes komt aan, maar helaas ontvangen wij lang niet altijd jullie reactie (keep on trying!
Brown bread? You're whites!
Lieve allemaal,
Bedankt voor alle reacties! Jullie hebben geen idee hoe wij op dit moment zitten te genieten in het 'internetcafe' van Kisoro (ja, internet is op zo'n 5 km afstand...).
Nadat we de chaos van Kampala achter ons hebben gelaten zijn we zaterdagavond aangekomen in Mutolere. De busrit was prachtig! De omgeving veranderde van overwegend oranje in overwegend groen. Als 2
mzungu's (blanke/vreemdeling) die met de lokale bus reizen vormden we uiteraard een lachwekkende attractie. De laatste uren van Kabala naar Kisoro/Mutolere hebben we met een soort taxi afgelegd.
Vanwege de stof, de eindeloze haarspeldbochten, de rijstijl van onze chauffeur en het ontbreken van de vangrail op de meeste plaatsen werd dit een rit om niet snel te vergeten. In Mutolere werden
we heel hartelijk ontvangen door Ronald en Marijke Vierhout (het avondeten stond al op ons te wachten).
We verblijven de komende 5 weken in het guesthouse op het terrein van het ziekenhuis. Dit is een oud klooster waar we beide een klein, eenpersoons kamertje hebben. Het dorp heeft inmiddels kennis
met ons gemaakt. We worden continu aangestaard, uitgelachten, geaaid en begroet ('Hello, how are you?'). Maarja, dan moet je als mzungu zijnde maar niet een rondje gaan hardlopen. Dat vinden ze
echt idioot hier! De omgeving is onbeschrijflijk mooi. Helaas is het nog niet helder geweest, dus de mooie plaatjes houden jullie te goed.
Deze week is onze eerste werkweek. We moeten oppassen dat we niet open mond rondlopen. We hebben gisteren een behoorlijk heftige dag gehad in het ziekenhuis. Gelukkig konden we het vandaag al weer
beter aan. Gelukkig hebben we 5 weken om iets te leren van het leven hier. Daar zullen de nodige frustratiemomenten zeker bij horen.
Maandag zijn we voor het eerst naar Kisoro geweest om inkopen te doen. Als je vraagt om bruin brood denken ze dat je suikerziekte hebt. Het samenstellen van een maaltijd is een grote uitdaging.
Wijn wordt in kleine aantallen geimporteerd vanuit Zuid-Afrika en is dus niet te betalen. Gelukkig hebben we een flesje Amarula kunnen scoren
Internet is dus niet dichtbij. Gelukkig zullen we regelmatig een bezoek brengen aan Kisoro en proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden. Doen jullie dat ook?
Heel veel liefs,
Silke en Anoek
Terug in Afrika
Lieve mensen,
Na een lange reis (bijna 24 uur in totaal) zijn om 5 uur gisterochtend aangekomen in het ICU guesthouse in Kampala. Het is idioot om na een paar uur slapen wakker te worden in zo'n andere wereld! Samen met Tim (een lokale gids) hebben we Kampala ontdekt. Het beste woord voor Kampala is 'chaos'. We hebben ons verplaats in de mini-busjes die we uit Kaapstad kennen en op een hier ook gebruikelijk manier: met de 'boda boda'. Dit houdt in dat je achter op een motor dwars door de drukte van de hoofdstad naar je bestemming wordt gebracht. Belangrijk is altijd aan je 'driver' te vertellen 'be carefull!' en 'go slow!' Dit hebben we dus ook veelvuldig gedaan.
Onze mobiele nummers hier zijn:
Silke: +256753067292
Anoek: +256753067293
Morgen pakken we de bus naar Kisoro waar we worden opgehaald door Ronald en Marijke Vierhout (de artsen van het St. Francis Hospital in Mutolere). Het beloofd weer een prachtige rit te worden!
Foto's volgen hopelijk snel!
Dikke kus,
Silke en Anoek
The story continues..
Lieve Mensen,
Vanwege de vele verzoekjes (en omdat het toch wel erg leuk is een beetje in contact te blijven met iedereen
Liefs,
Anoek en Silke